W obszarze pomocy i wsparcia mocno obecna jest kultura „ratownika”, czyli podejście, w którym pomaganie innym jest misją, a nie pracą. Gdy wchodzimy w relację z miejsca „ratownika”, mamy skłonność pomagać innym, przekraczając swoje możliwości i granice oraz zapominając o swoich potrzebach.

Z byciem ratownikiem wiąże się branie odpowiedzialności za życie i decyzje innych ludzi i trudność z rozróżnianiem granic własnych i innych osób. Pomoc z pozycji ratownika jest mniej skuteczna i bardziej frustrująca. Niesie też dużo większe ryzyko wypalenia zawodowego.

Jeżeli:

• nadużywasz siebie „dla dobra innych”,
• wchodzisz w rolę sędziego,
• masz trudność z braniem pieniędzy za swoją pracę,
• odczuwasz złość na swoich klientów, gdy nie chcą korzystać z Twojej pomocy,
• widzisz swoich klientów jako roszczeniowych,
• masz trudności z szukaniem wsparcia i proszeniem o pomoc,
• doświadczasz trudności z odmawianiem klientom,
• działasz wbrew własnym przekonaniom i zasadom, dlatego że klientom bardzo na tym zależy,

może to oznaczać, że wchodzisz w te sytuacje w roli „ratownika”.

✅ dobrostan specjalisty jego narzędziem pracy,
✅ jak uwierzyć w zasoby i kompetencje klienta,
✅ jak pracować, żeby być jak najmniej potrzebnym,
✅ jak wspierać klientów w braniu odpowiedzialności za siebie,
✅ jak wzmacniać kompetencje klientów i ich świadomość posiadanych zasobów,
✅ granice specjalisty i granice klienta,
✅ jak się nie poświęcać,
✅ jak sformułować cel swojej pracy i odróżniać cel swój i klienta,
✅ koło zgody.